Weer kwam Eendracht tekort tegen een directe concurrent, ditmaal SSS’18 uit Overloon, en verloor het thuis met 2-1. Kansloos was de ploeg van Wim Joosten/Henny Queens zeker niet. Des te frustrerender was na afloop de conclusie dat er meer ingezeten had. En het begon nog zo goed met een op rechts steeds goed doorkomende Milan van Leth, terug na een schorsing. En al in de 5e minuut kwam Eendracht dan ook op de zo gewenste voorsprong. Weer was het Milan van Leth die met de bal aan de voet het strafschopgebied indook en daar even werd “aangetikt”. Voldoende voor een strafschop aldus de scheidsrechter die de bal vervolgens op de stip legde. Van Leth nam zelf de “pingel” en liet de SSS-keeper kansloos, 1-0.
Daarna volgde een periode waarin Eendracht steeds het betere van het spel had maar zonder dat het zich echt goede kansen creëerde. SSS’’18 hanteerde veelvuldig de lange bal en was daar toch wel gevaarlijk mee, zeker ook omdat ze met enkele lange mannen in de ploeg in “de lucht” heerser waren. Zo kwam ook de gelijkmaker, 1-1, tot stand vanuit een vrije trap werd de bal binnengekopt. We noteerden daarvoor de 35e minuut. Met die 1-1 stand werd ook de rust bereikt.
De gasten waren door de 1-1 gelijkmaker er weer in gaan geloven en drukte hun gevoel uit in een tweede doelpunt eigenlijk identiek aan het eerste. Weer werd een hoge bal voor het doel van keeper Merijn Velthuis onvoldoende weggewerkt en kon SSS’18, met weer een kopbal, de score naar een 2-1 voorsprong tillen. Eendracht moest daarna vol aan de bak en ging op zoek naar de gelijkmaker. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan want de gasten uit Overloon verdedigden compact en ze bleven gevaarlijk in de counter.
Eendracht had een optisch overwicht. De wat warrig leidende scheidsrechter zag een handsbal van een SSS verdediger als niet opzettelijk. Waar vriend en vijand de bal al op de stip zagen liggen. Het mocht niet zo zijn. Ook een schot van Aron Schnorrenberg op de lat, buiten bereik van de SSS keeper, had beter lot verdiend. In de tegenaanvallen was SSS ook enkele malen dicht bij de beslissende 3e treffer. Invalkeeper Merijn Velthuis reageerde echter knap en vol zelfvertrouwen bij de spaarzame SSS kansen.
Gaande de wedstrijd vorderde ging Eendracht meer tegen zichzelf spelen zat er een, wellicht verdiend, gelijkspel niet meer in. Eendracht zakt nu elke week iets verder naar onder op de ranglijst en van de prachtige uitgangssituatie in de winterstop is weinig meer over. Aan inzet en beleving ligt het niet maar met name defensief zal men zich beter moeten instellen op standaard situaties en bij hoge ballen het duel moeten aangaan. Offensief wordt uitgekeken naar de rentree van de geblesseerde Daley Hoogakker die de Eendracht voorhoede weer meer stootkracht moet geven. Zondag wacht de uitwedstrijd tegen Olympia’18 uit Boxmeer. Een ploeg die ook de laatste weken niet zo in vorm lijkt te zijn. Wellicht komt dan zondag de ommekeer voor Eendracht … want de tijd, nog maar zes wedstrijden te gaan, gaat dringen.